Reklama
Gazetka promocyjna Drogerie Natura - Gazetka Drogerie Natura - ważna 01.05 do 31.05.2022
Reklama
Reklama
że aby móc wyjść naprzeciw potrzebom innych ludzi, zawsze warto w pierwszej kolejności zadbać o swoje. Dużo piszę o tym na swoim blogu, w kontekście ma- cierzyństwa, zachęcając, abyśmy każde nasze działanie zaczynali i kończyli na sobie. Dla przykładu — jeśli już od jakie- goś czasu pomagamy np. sortując dary dla uchodźców czy organizując zbiórki, zatrzymajmy się na chwilę nad sobą, by zwrócić uwagę na własne emocje. Zadaj- my sobie pytanie, „dlaczego ja to robię?”, „czy nadal chcę to robić?”, „czy mam czas na to, co jest dla mnie ważne (np. czas z rodziną, pracę, odpoczynek)?” itp. Warto zastanowić się, czy nie płacimy za pomaganie zbyt wysokiej ceny, jaką może być np. zaniedbywanie własnego ogniska rodzinnego. Gdy czujemy, że pomaganie zaczyna nam ciążyć, czyli odczuwamy zmęczenie, mamy niemijające poczu- cie niesprawiedliwości, dominuje w nas smutek, żal czy złość — warto zadać sobie pytania: „jak JA się czuję?”, „czego JA potrzebuję?”. To pozwoli nam określić, czy to, co robię na rzecz innych jest moją potrzebą, czy wewnętrznym przymusem. Osobom, które z mojego punktu widze- nia podjęły się najwyższej formy pomocy, czyli przyjęły uchodźców pod swój dach radziłabym, by podchodzili do nich jak do gości, a gość na ogół dostosowuje się do panujących zasad życia domo- wego. Warto naszych gości informować o panujących zwyczajach, zapraszać ich do wspólnych działań, które budują naszą rodzinną codzienność. Ten element może pozwolić na wprowadzenie równowagi w nie do końca zrównoważoną sytuację. Mam oczywiście na myśli okoliczno- ści, w jakich dzielimy naszą prywatność i wspólną przestrzeń życiową z zupełnie obcymi ludźmi, którym pragniemy pomóc w niezwykle trudnym dla nich momencie. Co jako rodzice możemy zrobić, by pomóc dziecku poradzić sobie z tym, co się dzieje? Przede wszystkim bądźmy blisko na- szych dzieci. Obserwujmy je, słuchajmy i odpowiadajmy na ich pytania. Poprzez kontakt z dzieckiem możemy zaobser- wować, jak radzi sobie z tą sytuacją i jak jej doświadcza. Zawsze warto zachęcać dzieci do niesienia pomocy, ale nigdy nie warto do tego przymuszać. Jeśli widzimy ze strony dzieci inicjatywę lub zaintere- sowanie niesieniem pomocy, to warto je dopingować proponując włączenie się w różne działania, w które sami jesteśmy zaangażowani. Na przykład przeglądając ubrania w swoich szafach i szykując dary możemy zapytać dziecko, czy ono też chciałoby się czymś podzielić. Warto przy tym pamiętać, by rozmawiać z dziećmi o tym, dlaczego toczy się ta wojna i z cze- go ona wynika. Jest to ważne szczególnie wtedy, kiedy dzieci same nas o to pytają lub jeśli my rozmawiamy o tym w ich obecności. Chciałabym też podkreślić, że rozmowa z dzieckiem na temat wojny nie jest obowiązkowym zadaniem każdego rodzica w obecnej sytuacji. Nie wszyst- kie dzieci mają potrzebę zgłębienia tego tematu. Jednak jeśli nasze dzieci o to pytają albo stykają się z tym tematem, bo przykładowo oglądamy wiadomości w ich towarzystwie czy otwieramy swój dom dla uchodźców, to istotne jest, by je w ten temat wprowadzić. A dla Ciebie — Mamy Terapeutki, któ- ra ma dwie córeczki i jest wzorem dla wielu tysięcy mam w całej Polsce — czym jest pomaganie? Pomaganie innym jest w moim życiu, od- kąd pamiętam. Niewątpliwie moja mama była dla mnie wzorem i to ona nauczyła mnie, że pomaganie jest fajne i że jest to coś, co może być moją potrzebą. Gdy zaczynałam pracować wychodziłam z za- łożenia, że pomaganie ludziom jest moją misją. To uczucie może towarzyszyć wielu osobom, które pomagają spontanicznie z potrzeby serca, ale też tym, którzy po- maganiem zajmują się na co dzień w ra- mach swojej pracy. Jednak w toku rozwo- ju osobistego i zawodowego dotarłam do punktu, w którym uznałam, że jeśli moja praca jest oparta na pomaganiu, to nie mogę jej traktować jako misji, ponieważ bardzo trudno będzie wtedy zadbać o sie- bie i o swoje granice. | tego się trzymam już od kilku lat. Pamiętajmy, że pomaga- nie może doprowadzić nas do wypalenia. Dzieje się to wtedy, kiedy niosąc pomoc OD ŚRODKA innym robimy to kosztem siebie, prze- kraczając swoje granice i nadwyrężając własne zasoby, takie jak np. czas, energia, siły, finanse. Możemy się tu posłużyć przyjemną metaforą, że każdy z nas jest naczyniem wypełnionym przeróżnymi zasobami. Pomagając, zawsze wylewamy coś z tego dzbanuszka, bo dzielimy się z innymi własnym bogactwem. Aby go na- pełnić i móc dalej przekazywać to innym, trzeba się zatrzymać, zrobić coś dla siebie i wyjść naprzeciw własnym potrzebom. Bo gdy w naczyniu jest pusto ani my, ani inni nie mogą na tym skorzystać. Nie ma przecież takiej możliwości, byśmy mogli się dzielić ze światem czymś, czego sami już nie mamy. Rozmawiała Anna L. Ink Podcast „Stawiam na naturę” powstał pod patronatem Klubu Natura i jest dostępny na stronie www.klubnatura.pl Serdecznie zapraszamy. STAWIAM NA PODCAST NATURA | maj 2022 35