Reklama
Gazetka promocyjna Kaufland - Magazyn "Dobrze Żyć Dobrze" - ważna 15.11.2022 do 26.02.2023
Reklama
Reklama
11 T ak naprawdę nie wiemy, kiedy na świat przyszedł Jezus, a pierwszych chrześcijan nie za bardzo to nawet interesowało. Wszak nie narodziny są najważniejsze w chrześcijaństwie… Jednak z biegiem lat także to wydarzenie zaczęło zaprzątać głowy uczonych i biskupów. W III lub IV w. zwierzchnicy Kościoła, nie mając najmniejszych danych na ten temat, jako dzień narodzin wyznaczyli 25 grudnia. Data była symboliczna, ale nieprzypadkowa. Jest to przecież czas przesilenia zimowego, okres, kiedy dzień staje się coraz dłuższy. W świecie rzymskim obchodzono wówczas święto Słońca Niezwyciężonego, natomiast świat słowiański celebrował narodziny Swarożyca, syna boga ognia, który objawiał się w tarczy słonecznej. zdobyć przychylność leśnych duszków i demonów. Bożonarodzeniowa choinka pojawiła się w Niemczech w XVI w., a w polskich domach dopiero na przełomie XVIII i XIX, początkowo tylko w miastach w zaborze pruskim. 12 potraw na stole Dwunastka odnosiła się do 12 miesięcy w roku. Dawniej dziękowano bogom za cały ubiegły rok, a więc za każdy miesiąc. Kutia W Szczodrych Godach brała udział cała wspólnota, nie tylko żywi, ale także duchy przodków. I dla nich więc przygotowywano pokarmy. Jednym z nich była właśnie kutia, jadana przede wszystkim podczas styp. Dodatkowe nakrycie przy stole Dawniej nie było ono przeznaczone dla zabłąkanego wędrowca, ale dla z m a r ł yc h p r zo d k ó w. W tym dniu przybywały one do chałupy i wieczerzały ze swymi potomkami. Sianko pod obrusem Szczodre Gody W okresie przesilenia zimowego Słowianie obchodzili święto Szczodrych Godów. Świętowano przez 12 dni, poczynając od 21 grudnia, czyli od wigilii najkrótszego dnia w roku. W tym dniu wyprawiano wystawną ucztę, prosząc Swarożyca o dobry, urodzajny rok. Podczas Szczodrych Godów spotykano się z rodziną i znajomymi, śpiewano, wróżono, a także wykonywano wiele magicznych czynności, które miały zapewnić szczęście i pomyślność. Przywiązanie do starych wierzeń i zwyczajów Szczodrych Godów było tak silne, że Kościół postanowił je przejąć i nadać im nowy, chrześcijański sens. Większość wigilijnych zwyczajów ma więc stare, przedchrześcijańskie korzenie. Choinka Słowiańskim odpowiednikiem choinki była podłaźniczka, czyli odcięta część drzewa iglastego, podwieszana pod sufitem izby. Podłaźniczkę ozdabiano jabłkami (symbolami zdrowia i urody), orzechami (symbolami siły), świeczkami (chroniły przed złymi mocami) oraz łańcuchami (wzmacniały więzi rodzinne). Podłaźniczka pozwalała też Das_Gute_Leben_2022-Q4_s10-11.indd 11 Dziś wkładane pod obrus symbolicznie, na pamiątkę n a ro d z i n J e z u s a w szopce. Niegdyś siano oraz ziarno rozrzucano po podłodze; w izbie stawiano również cały snop niemłóconej pszenicy czy żyta. Snop taki nazywał się diduch i miał bardzo wiele znaczeń: przypominał o zmarłych, odstraszał złe duchy, był zapowiedzią urodzaju w nowym roku. Po uroczystej kolacji wyciągano źdźbła z diducha i wróżono sobie przyszłość, a wiosenny siew rozpoczynano właśnie z nasion pochodzących z jego kłosów. Kolędowanie z gwiazdą Pierwotnie kolędnicy chodzili po domach z wielką gwiazdą, która oznaczała zwycięstwo słońca nad nocą, i życzyli wszystkim zdrowia, szczęścia, pomyślności. Dziś gwiazda oznacza Gwiazdę Betlejemską, która wiodła mędrców do Betlejem. Zwierzęta mówiące ludzkim głosem Przekonanie, że zwierzęta mówią, miało związek z wiarą, że na Szczodre Gody przybywają duchy przodków. Zwierzęta były jedynie pośrednikami w przekazywaniu ich słów. 03.11.2022 14:52:42