Reklama
Gazetka promocyjna Drogerie Natura - Gazetka Drogerie Natura - ważna 01.03 do 31.03.2023
Reklama
Reklama
IL rm POCZTÓWKA Z WENECJI la ke LA NI I WANALL; *» AE I UA MINT: kla historia EEPOZZ] Biagio XVI wieku popular- nością w Wenecji cieszyły się tawerny oferujące proste, mięsne da- nia, często prowadzone przez rzeźników. Na istniejącym do dziś Campo San Zan Degola lokal tego typu prowadził 36 _ NATURA | marzec 2023 luganegher Biagio Cargnio, który trudnił się produkcją kiełbas. Tradycyjną potrawą ówczesnej kuchni było sgu- azeto, rodzaj mocno przypra- wionego gulaszu z kiełbasą (różne warianty przetrwały do dziś pod nazwą guazzetto i można je spróbować we włoskich restauracjach). Przepis serwowany przez Biagia zyskał taką sławę, że jego lokal był zwykle pełen gości, czekających w kolejce na specjał w dobrej cenie — knajpę upodobali sobie zwykli mieszkańcy, szczególnie w przerwach od pracy. W póź- niejszych kronikach można też przeczytać o „wszystkich łodziach płynących od Me- striny, które cumowały przy karczmie Biagio. | rzeczy- wiście, do lokalu regularnie fot. Aleksander Tylman trafiali też kupcy, tłumnie przybywający z Padwy i Trevi- so. Dzięki reputacji sguazeto alla Biagio, które było często pierwszym celem w mieście po przepłynięciu laguny, hi- storycy przypisują dziś nazwę adresu owej tawernie. Pewnego dnia jeden z klien- tów, ku swojemu przerażeniu, wyłowił z potrawki kawałek kości do złudzenia przypomi- nającej ludzki palec. Zanie- pokojony, zawiadomił straż- ników, którzy natychmiast przeszukali przybytek Biagia i znaleźli na zapleczu ludzkie szczątki, co szybko powiąza- no z serią zaginięć w okolicy m.in. dzieci. Masarz trafił pod sąd, a następnie został skazany na śmierć w typowej weneckiej egzekucji, zarezer- wowanej dla największych zbrodniarzy. Jak podaje rejestr straconych, 18 listopada 1503 roku Cargnio został zawleczony z więzienia do swojej tawer- ny, gdzie obcięto mu ręce, a następnie doprowadzono na plac św. Marka. Tam, mię- dzy słynnymi kolumnami, zgodnie ze zwyczajem, stracił głowę, a ciało poćwiartowano i wywieszono publicznie na hakach. Prawo nakazywało wówczas wystawienie zwłok w czterech kierunkach — Pa- dwy, Mestre, Chioggi i Lido. Dwa haki przetrwały do dzi- siaj, można je zobaczyć przed kościołem San Canciano. W historii Riva de Biasio obecny jest też polski wątek — pod tym adresem ostatnie lata życia spędziła Teresa Kunegunda Sobieska, polska królewna i księżna bawarska, córka Jana III Sobieskiego. Po śmierci męża, Maksymi- liana Il Emanuela, opuściła PAR iS WYDŁUŻ I ROZDZIEL RZĘSY KOJ-IZNM REKLAMA POCZTÓWKA Z WENECJI Bawarię i przeprowadziła się do Wenecji, gdzie zmarła 10 marca 1730 roku. Po śmierci ciało zawieziono do Monachium, ale jej wnętrzno- ści pozostały w Wenecji, zło- żone pod ołtarzem zakrystii w kościele S. Simeon Grande. Podanie o Biagio Cargnio wciąż robi wrażenie, choć zwielokrotnione przez setki lat przekazy utrudniają dotar- cie do źródeł — część infor- macji pochodzi z wtórnych kronik, a zapisy dzielą nie- rzadko dwa wieki. Znany jest inny rejestr straconych, który potwierdza dzień egzekucji, ale zmienia rok na 1520. Roz- bieżności skłoniły Giuseppe Tassiniego, słynnego wenec- kiego historyka z XIX wieku, do dalszych badań, które zakończyły się odnalezie- niem jeszcze starszego Spisu kryminalistów. Tam również pojawia się imię skazanego Biagio, ale nota jest datowa- na na 6 czerwca 1395 roku. Zawiłości nie zmieniają jed- nak znaczenia podania, które na zawsze wsiąkło w świado- mość mieszkańców miasta. Tawernę mordercy zrówna- no z ziemią, ale o czynach przypomina nie tylko adres i nazwa przystanku; na są- siadującym kościele do dziś widać relief z odciętą głową, który — choć przedstawia Jana Chrzciciela — wciąż jest przez wenecjan nazywany Biagiem. Obrazu masarza w kulturze dopełnia spopularyzowana w XIX wieku rymowanka dla najmłodszych, przestrzega- jąca przed mordercą. Prze- trwała do dziś — dorastając w Wenecji można poznać tą makabryczną opowieść już w dzieciństwie. Aleksander Tylman Nowość. SGI NA